Kolby do broni, repliki karabinów, okucia

Menu

  Strona Główna

  Moje Konto

  Produkty

    Repliki Kolb

    Atrapy Broni

    Oryginalne Kolby

    Części Broni

    Bagnety

    Akcesoria Skórzane

 Encyklopedia Broni

      Dodaj nowy wpis

      Twoje wpisy

  Kontakt

  Komentarze

Translator

Go to English Version

Karabin maszynowy Colt Model 1895/1914


Model: Karabin maszynowy Colt Model 1895/1914


Dane techniczne

Rodzaj: Karabin maszynowy
Kraj: USA
Kaliber: 7 mm
Nabój: 30-06 (7,62×63mm)
Magazynek: taśma nabojowa parciana, 250 naboi
Długość: 1050 mm
Długość lufy: 700 mm
Masa: karabin 16,4 kg, podstawa 23,9 kg
Szybkostrzelność teoretyczna: 400-450 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna: ?
Zasięg: ?
Prędkość początkowa pocisku: ?
Wyprodukowano (sztuk): 100000


Opis

Karabin maszynowy Colt Model 1895, znany także w skrócie jako M1895 lub Colt-Browning od nazwiska konstruktora, był pierwszą praktyczną bronią automatyczną działającą na zasadzie energii odprowadzanych gazów prochowych. John Browning wynalazł ideę użycia odprowadzanych z lufy gazów prochowych do uruchamiania automatyki broni strzeleckiej w 1889 roku, po czym zastosował ją w skonstruowanym przez siebie w 1890 r. karabinie maszynowym. Prototyp i prawa do produkcji Browning sprzedał następnie fabryce Colt. Charakterystyczną cechą konstrukcji był tłok gazowy pod lufą, blisko jej wylotu, który poruszał się wahadłowym ruchem w dół i do tyłu. Wywodziła się od niego potoczna nazwa tej broni Potato Digger (pol. \\\"kopaczka do ziemniaków\\\"), gdyż w razie zbyt małego prześwitu między lufą a ziemią, tłok ten mógł uderzyć o ziemię.

W 1893 roku broń była testowana przez Marynarkę USA, po czym, po dopracowaniu, weszła do produkcji i sprzedaży pod oznaczeniem fabrycznym Colt Automatic Gun Model 1895. Karabin maszynowy Model 1895 na nabój kalibru 6 mm Lee został przyjęty do uzbrojenia przez Marynarkę USA. Nigdy natomiast nie został oficjalnie przyjęty do uzbrojenia jako standaryzowana broń przez Armię USA i Korpus Piechoty Morskiej, mimo, że oba te rodzaje sił zbrojnych zakupiły i używały ich duże ilości, na standardową amunicję .30-40 Krag, następnie .30-03 i .30-06 (kalibru 7,62 mm).

Karabin Model 1895 stał się również przedmiotem eksportu do wielu krajów Europy i obu Ameryk. W celu zaspokojenia potrzeb różnych użytkowników, opracowano liczne wersje karabinu maszynowego Model 1895 na różne inne naboje: 6 mm Remington, 6,5 mm Mondragon, naboje 6,5 mm greckie, włoskie, rumuńskie i holenderskie, 7x57 mm Mauser, nabój 7,5 mm szwajcarski, 7,62x54 mm R (rosyjski), 7,65 mm Mauser (belgijski), 7,7 mm (0.303 brytyjski), 8 mm Mannlicher, nabój 7,92x57 mm Mauser (niemiecki).

W 1914 Colt opracował ulepszony wariant broni, oznaczony Model 1914, w którym zamieniono niewymienną, gładką z zewnątrz lufę na wymienną, wyposażoną w żebra polepszające chłodzenie, co wyeliminowało zdarzające się wcześniej problemy z przegrzewaniem lufy.

UżycieW 1897 roku przyszło pierwsze zamówienie ze strony Marynarki USA na 50 karabinów maszynowych, a w kolejnym roku na 150. Stały się przez to pierwszą bronią automatyczną zakupioną przez rząd USA. Były standaryzowane przez US Navy jako karabin maszynowy Mark I (nabój 6 mm), Mark I Modification I (naboje .30) i później Mark III (Model 1914). Zostały użyte po raz pierwszy przez oddziały desantowe marynarki w bitwie o Santiago na Kubie podczas wojny amerykańsko-hiszpańskiej w 1898 roku. W walkach o wzgórze San Juan dwóch prywatnie zakupionych karabinów na nabój 7x57 mm Mauser używał też 1. Pułk Ochotniczy Kawalerii \\\"Rough Riders\\\".

Dalsze przykłady użycia bojowego karabinów maszynowych Model 1895 to: oddziały kanadyjskie podczas wojny burskiej (1899-1902), US Marines broniący poselstw zagranicznych podczas powstania bokserów w Chinach (1900), oddziały amerykańskie, meksykańskie rządowe i powstańcy meksykańscy podczas tzw. rewolucji meksykańskiej (1911-1916).

Podczas I wojny światowej karabin maszynowy Colt był już dość przestarzały. Karabiny Model 1895 i Model 1914 były jednak jeszcze używane przez USA, Rosję, Belgię, Kanadę i Wielką Brytanię, aczkolwiek w toku wojny były zastępowane przez karabiny maszynowe chłodzone wodą, wywodzące się z konstrukcji Maxima, a w USA - przez ckm Browning M1917. Dłużej były używane do szkolenia, np. w USA.

Część karabinów pozostała w użyciu także po I wojnie światowej, m.in. były używane przez siły polskie podczas wojny polsko-radzieckiej. Wiosną 1919 w Wojsku Polskim znajdowało się 200 ckm-ów tego systemu, z tego 30 na froncie.

Konstrukcja

Zasada działania automatyki oparta była o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie, broń ryglowana przez przekoszenie zamka. Zastosowano nietypowy układ z wahadłowym ruchem tłoka gazowego, umieszczonego pod lufą. Tłok był odchylany w dół i do tyłu o około 170°, po czym powracał na skutek działania sprężyny. Ruchy tłoka gazowego były przenoszone układem dźwigni na suwadło. Zasilanie z taśmy parcianej 250 naboi, umieszczonej w skrzynce, z lewej strony. Lufa chłodzona powietrzem.

Dzięki umiarkowanie wysokiej szybkostrzelności 400-450 strz/min., broń była dość celna, możliwe też było oddawanie strzałów pojedynczych przez doświadczonych strzelców

Powiększ zdjęcie

Powiększ zdjęcie

Powiększ zdjęcie

Wpis dodał: konrad33


Copyright © by PPHU Fox http://www.fox-military.com             Designed by MSc Eng. Leszek Foks

Wyszukiwarka



Szukaj w: